Julia (26) werkt al vier jaar als HR-adviseur bij de Vallei Auto Groep. Hier is zij begonnen als stagiair voor haar studie Human Resource Management en bleef bij het bedrijf hangen na het succesvol afronden van haar stageopdracht. Ze is energiek en spontaan, woont samen met haar partner Maarten in Arnhem en heeft ADHD. Tijdens een openhartig interview vertelt Julia over hoe ADHD haar leven beïnvloedt, zowel op het werk als privé. Het gesprek geeft een dieper inzicht in de uitdagingen die ADHD met zich meebrengt, maar ook in de voordelen van haar spontaniteit en flexibiliteit.
De eerste associatie met ADHD
Wanneer Julia aan ADHD denkt, is het eerste dat in haar opkomt hyperactiviteit. Ze ziet dit terug in haar eigen gedrag, maar merkt ook dat mensen met ADHD vaak spontaan en flexibel zijn. Julia kan zich makkelijk aanpassen als een plan verandert, wat haar in veel situaties helpt. “Als de plannen veranderen en we iets anders leuks gaan doen, lig ik daar niet wakker van,” vertelt ze. Ze voegt eraan toe dat deze flexibiliteit soms juist een uitdaging kan zijn. “Als de planning verandert naar niets doen, raak ik rusteloos. Ik moet wel iets te doen hebben.” Zonder duidelijke plannen voelt ze zich onrustig, als ze merkt dat ze geen plannen heeft, kan ze zelfs lichtelijk in paniek raken. “De hele avond thuis zitten? Dat kan ik niet,” zegt ze.
Work in progress
Julia ervaart haar ADHD vooral op de werkvloer. “Ik ben vaak tien stappen vooruit,” zegt ze. Dit kan leiden tot frustratie, vooral omdat collega’s haar niet altijd kunnen bijhouden. Ze werkt samen met oudere collega’s die vaak moeite hebben met haar tempo en aanpak. Dit resulteert soms in miscommunicatie en onbegrip, vooral als het gaat om het uitleggen van taken. In de ochtend kan Julia nog redelijk goed functioneren, maar naarmate de dag vordert, wordt het steeds moeilijker om haar focus te behouden. “Ik heb vaak gesprekken met klanten en in de ochtend kan ik nog meekomen. Maar in de middag ben ik uitgeblust door alle prikkels,” vertelt ze.
Dit constant schakelen tussen taken kost haar veel energie, en tegen het einde van de werkdag heeft ze moeite om haar concentratie vast te houden. Een ander punt van frustratie is de gestructureerde en punctuele werkstijl van haar collega’s, die soms botst met haar eigen manier van werken. Julia wil snel handelen, terwijl anderen meer tijd nodig hebben. Dit zorgt voor spanning en ongeduld van haar kant. Toch probeert ze zich aan te passen en haar werk zo goed mogelijk te doen.
Over- en ontprikkelen
Prikkels en afleiding vormen een grote uitdaging voor Julia. Haar werkplek, waar mensen constant in en uit lopen, zorgt ervoor dat ze moeite heeft om zich te concentreren. Ze vertelt hoe ze het moeilijk vindt om te focussen als er veel om haar heen gebeurt. “Er zit een raam naast de deur van mijn kantoor en elke keer als iemand voorbij loopt, moet ik kijken wie het is,” legt ze uit. Ze weet dat dit haar afleidt, maar kan de drang om te kijken niet weerstaan.
Ook heeft Julia er moeite mee om zich aan één taak te wijden. Ze wisselt vaak van focus en vindt het lastig om onafgemaakte taken op te pakken. “Ik begin aan een mail, maar raak dan afgeleid door iets anders en vergeet vervolgens waar ik mee bezig was,” zegt ze. De constante prikkels en gebrek aan focus zorgen ervoor dat Julia zich aan het einde van de werkdag uitgeput voelt en vaak naar huis gaat met een gevoel van onvoltooide taken.
Na een drukke dag op het werk heeft Julia tijd voor zichzelf nodig om te ‘ontprikkelen’. “Als ik thuis kom na een dag vol gesprekken, zeg ik tegen Maarten dat ik even boven op bed moet liggen,” vertelt ze. Deze momenten van rust zijn voor Julia essentieel om weer op te laden. Ze beseft dat ze zonder deze rustperiodes moeilijk kan functioneren, vooral na dagen waarop ze veel met mensen heeft gepraat.
Van je familie moet je het hebben
Julia begon zo’n anderhalf jaar geleden echt stil te staan bij haar symptomen. Hoewel ze haar hele leven al kenmerken van ADHD vertoonde, begon ze er pas echt aandacht aan te besteden toen haar broer een ADHD-diagnose kreeg. “Toen hij werd gediagnosticeerd, begon ik na te denken over mijn eigen gedrag,” vertelt ze. Haar broer kreeg een werkboekje waarin hij dingen kon afvinken die met ADHD te maken hadden, en Julia herkende veel van de kenmerken bij haarzelf. “Ik zag steeds meer overeenkomsten en begon te beseffen dat ik ook ADHD heb,” zegt ze. Bovendien denkt ze dat haar vader ook ADHD heeft, wat suggereert dat het in de familie zit.
Netflix en no chill
Julia’s relatie met planning verschilt per planning. Ze vindt het prettig als ze een duidelijk plan heeft en kan zich prima aanpassen wanneer een plan verandert, maar heeft er wel moeite mee als de planning helemaal wegvalt en ze hierdoor geen planning meer heeft. Dat maakt haar onrustig. Ze merkt dat het hebben van een planning haar rust geeft, vooral als ze drukke dagen voor de boeg heeft. “Ik voel me rustiger als ik weet wat ik ga doen,” zegt ze. Het liefst plant ze haar avonden, vooral in het weekend, zorgvuldig in.
In haar vrije tijd vindt Julia het moeilijk om zich te ontspannen. Een serie of film kijken lijkt een eenvoudige bezigheid, maar ze merkt dat haar aandacht snel verslapt. “Ik kan geen hele serie kijken zonder afgeleid te raken. Halverwege pak ik mijn telefoon om filmpjes op Instagram te kijken,” zegt ze. Als ze met Maarten tv kijkt, helpt het haar om met een speciaal dobbelsteentje te friemelen – met knopjes en schuifjes. Dit helpt haar om gefocust te blijven, zonder afgeleid te raken door haar telefoon.
Ondersteunen en niet begrijpen
Thuis heeft Julia gelukkig veel steun. Hoewel Maarten in het begin moeite had met haar energie en spontaniteit, heeft hij inmiddels geleerd hoe hij hier het beste mee kan omgaan. “Hij weet nu dat ik soms gewoon even rust nodig heb,” zegt Julia. Ze vertelt dat Maarten van zichzelf rustig is en in het begin soms een beetje jaloers was op haar energie. Toch hebben ze een manier gevonden om elkaar beter te begrijpen en ondersteunen.
Op werk is de situatie anders. Julia merkt dat er weinig begrip is voor haar ADHD, vooral bij haar oudere collega’s. “Ze snappen het gewoon niet,” zegt ze. Ze voelt dat haar ADHD soms wordt afgedaan als een gebrek aan concentratie. Julia vertelt hoe haar leidinggevende haar twee jaar geleden vroeg of ze ADHD had. “Ik had toen nog geen diagnose, maar het voelde vreemd dat ze dat zomaar vroeg,” zegt Julia.
Is dit mijn leven?
Julia blikt terug op haar schooltijd en ziet nu duidelijk hoe ADHD haar houding tegenover school beïnvloedde. Ze herinnert zich dat ze altijd al moeite had met concentratie en motivatie. Ze begon op de middelbare school met een mavo/havo-advies, maar koos na het tweede jaar voor de mavo. Niet omdat ze de havo niet aankon, maar simpelweg omdat ze geen zin had om zich in te spannen. “Ik dacht: als ik mijn mavo zo makkelijk kan halen zonder er iets voor te doen, waarom zou ik dan naar de havo gaan?” zegt ze.
Na de mavo moest Julia een beroepskeuze maken. “Ik had geen idee wat ik wilde doen,” zegt ze. Iets met organiseren en regelen leken haar wel wat, daarom koos ze voor een secretaresseopleiding. Ook hier hoefde ze nauwelijks moeite te doen: “Ik leerde niet voor de toetsen, terwijl klasgenoten hard moesten werken.” Ondanks het gemak waarmee ze de opleiding voltooide, besefte Julia op haar negentiende dat ze meer wilde. “Toen ik klaar was, dacht ik: is dit nou mijn leven? Wil ik dit echt blijven doen?”
Ze besloot een tussenjaar te nemen om na te denken over haar volgende stap. Uiteindelijk startte ze het jaar daarop met een hbo-opleiding, dit vergde voor meer inspanning dan haar eerdere studies, maar ze zette door en behaalde haar diploma.
En nu valt alles op zijn plek
Met de kennis die ze nu heeft over ADHD, vallen veel dingen voor Julia op zijn plek. “Nu snap ik waarom ik zo dacht, waarom ik sommige dingen leuk vond en andere niet,” zegt ze. Nu ze weet waar haar manier van doen vandaan komt, voelt ze zich rustiger. Julia’s advies aan anderen die twijfelen: “Als je denkt dat je ADHD hebt, zoek het uit. Je hoeft er daarna niets mee te doen, maar soms kan het al veel rust geven om het te weten.” Voor Julia was het besef een belangrijke stap in haar persoonlijke ontwikkeling en heeft het haar geholpen haar leven beter te begrijpen en te sturen.
Heb jij nog leuke tips, grappige of serieuze verhalen? Of gewoon wat feedback? Laat dan snel een reactie achter! Op deze manier kunnen we elkaar blijven helpen, het taboe doorbreken en er voor elkaar zijn. Klik hier om een reactie achter te laten!